SİROZ YA DA BİLİNEN ADIYLA SEREZ'E BAĞLI KÖY İSİMLERİ

Serez Şeyh Bedrettin'in şehri...... Nazım Hikmet'in Şeyh Bedrettin destanının en hüzünlü kıtası ile Serez'e merhaba diyelim.

..............................................................................
Yağmur çiseliyor,
korkarak
yavaş sesle
bir ihanet konuşması gibi.
Yağmur çiseliyor,
beyaz ve çıplak mürted ayaklarının
ıslak ve karanlık toprağın üstünde koşması gibi.
Yağmur çiseliyor,
Serezin esnaf çarşısında,
bir bakırcı dükkânının karşısında
Bedreddinim bir ağaca asılı.
Yağmur çiseliyor.
Gecenin geç ve yıldızsız bir saatidir.
Ve yağmurda ıslanan
yapraksız bir dalda sallanan şeyhimin
                                        çırılçıplak etidir.
Yağmur çiseliyor.
Serez çarşısı dilsiz,
Serez çarşısı kör.
Havada konuşmamanın, görmemenin kahrolası hüznü
Ve Serez çarşısı kapatmış elleriyle yüzünü.
Yağmur çiseliyor. 

Mübadele şart mıydı? soruları ile karşılaşıyorum sık sık...Daha barışcıl bir çözüm bulunamaz mıydı? O zamanki savaş şartlarında, bence şarttı. Uluslar arasındaki dostluk ve yüzyıllardır birlikte ve dostane bir şekilde yaşama düzeni bozulmuştu bir kere...Halkların arasına düşmanlık sokulmuştu. Artık ne Balkanlarda, ne de Anadolu'da dostluktan bahsedilemezdi.

İskeçe'yi Bulgarlar ele geçirdiklerinde insanları parça parça etmişler, Komanova ve Üsküp arasında yaklaşık 3.000 kişiyi katletmişlerdi. Siroz'da (Serez) ise; Türkler kendilerini korumaya çalışırken  iki asker öldürdükleri gerekçesi ile Bulgar subayının saatine bakarak;

-Şimdi saat yarım.Yarı aynı saate kadar Türklere istediğinizi yapabilirsiniz

emri ile katliama başlanmış olup, 24 saat içinde 1.200 ila 1.900 arasında insan öldürüldüğü dönemin İkdam gazetesinde yazmaktaydı.

                                                                                                                                                            A.Halaçoğlu- Rumeli'den Türk Göçleri

Balkanlarda bu tarz olaylar yaşanırken -Mübadele şart mıydı?- sorusu biraz havada kalıyor sanki......şartlar mübadeleyi gerektiriyordu. Eğer yapılmasaydı Balkanlardaki Türkler etnik temizliğe tabi tutulacaklardı.Aynı Bosna'da yaşayan Boşnaklar gibi.......

Serez'den gelenlerin,Türkiye'ye geldikten sonra yerleştirildikleri yerler ise;

Adana Kozan-Arslanpaşa mah., Çarçabuk mah.,Tüccaran, Çayırçalık,Pekmezci Köyü, Şabaniye, Koranti köyü, Kozan-Gayrın Hark-ı, Köprü, Köprülü,Eski hamam mah.,Akdam

Isparta-Sulu bey mah., Denizli Altıntop mah., Seraplar mah.

Afyon- Tahtalı, Zaviye Sultan mah.

Ankara-Yahudi mah, Çeşme mah.,Molla Bıyık mah.,

Kütahya- Bölcük köyü, Kayseri,Çorum, Mersin-Elvanlı, Antalya

Aydın-Söke, Nazilli,Altuntaş mah., Uşak-Kemalpaşa

Bursa- Kebir Su sığırlık köyü, Ayas paşa köyü, Lala şahin., İvaraca mah.,Hamzaköy mah., Orta mah.,Feyzidere mah.,Kemalpaşa, Mudanya,Misebolu köyü., Demirkapı mah.,Kız Yakup mah.

Giresun,Bilecik,Düzce, Trabzon.Erzincan, Mersin, Tarsus-Mahmudiye

İstanbul, Üsküdar, Beşiktaş,Çatalca,Yeşilköy,Silivri, Fatih,Fener, Kumburgaz,Beyoğlu,Aksaray, Balat,Cağaloğlu, Karagümrük, Eyüp Sultan, Taksim, Belgrad köyü, Silivri- Bigadus köyü, Çanta, Samatya, Büyükçekmece-Ebulfeth, Galata

Edirne-Tırnova, Çiftlikköy, Lülü köyü

Zonguldak- Mithatpaşa mah.

Çanakkale, Eceabat,Bayramiç, Gelibolu,Maydos köyü, Lapseki

Kocaeli- Adapazarı Gedikoğlu mah., Müslim Subaşı mah., Boyacılar, Camii Cedid mah., Muhacir Mehmet Efendi mah., Geyve- Esme köyü, Avadis mah., Kandıra-çarşı mah., Gökgöz köyü, Gırallar mah., Uzanlar mah., Bahçecik, Savuklar köyü, Celül mah., Peşkirci Sağir mah., Makarii İlyasiye mah., Buruncuk, Turbanlı

İzmir- Karşıyaka, Ödemiş, Urla, Menemen, Çayırbahçe mah., Karataş, Bergama, Meşrutiyet köyü, Bıyıklı Köyü, Damlacık mah., Göztepe, Buca

Kastamonu-Araç, İnebolu, Deveciler, Samsun-Bafra, Ordu-Bucak, Aziziye mah.

Manisa-Akhisar, Camii Kebir mah.,Çıray-ı kebir mah.,Kırkağaç Tevfikiye mah.,Seradabad.,Lalapaşa mah.,Alaşehir kazası, Kadı Sinan köyü, harmandalı mah., Çaprası Kebir mah., Sarıkız Barakaları,Niflizade Hacı Haliller, Karaoğlanlı, Horosköy, Derviş Ali mah., Hacı Yahya köyü, Çarşı, Karaağaçlı, Alaybey, Gürhane, Selimşahlar, Arslan Fakih mah., Narlık, Dere, İbrahim Çelebi mah., Yarhasanlar,Salihli- Kırveli köyü, Yenfazade, Aynı Ali

Konya Mescid mah, Gazi Alemşah mah., Mecid mah., Sedirler.,Şeyh Osman Nuri mah., İhtiyarüddin mah., Muhacir pazarı, Karaman Poladlar mah., Çifte Merdiven mah., Akbaş mah.Akşehir, Yukarı mah., Karşı mah., Hacı Hamza mah., Ilgın- Palfakı mah., Şeyh Bedrettin Mah., Ereğli-İmariye

Balıkesir-Bandırma, Dere mah., Ayvalık-Küçükköy mah., Vehbi bey mah., Ayvalık-Paşa bayırı mah., Bozyokuş mah., Karaoğlan mah., Martlı mah., Edremit-Turhan bey, Susurluk, Manyas, Gönen-Fındıklı, Pomak Hasan bey, Sarıköy, İzmirler, Buzağılık, Vicdaniye

Eskişehir Mahmudiye köyü,Hoşnudiye mah., Arifiye, Çifteler mah., Cumhuriyet

Tekirdağ- Çorlu, Germiyan, Canpaşa mah., Susuz Müslim köyü., Kesterice, malkara-Muhacir mah., Gözsüz köyü, Karaca Halil köyü, Izgar Barbaros, Çanakçı, Mestanlı, Karaca Halil köyü, Şarköy 

Kırklareli-Pınarhisar, Babaeski, Yenice, İnece

Belgelerde Koçan köyünün tamamı Tekirdağ-Malkara-Muhacir mahallesine yerleştirilmiş.

Canbaz mahallesinde birçok kişinin işi canbazlık

Hasırcı mahallesinde birçok hasırcının oturduğu görülmektedir.

Serez'de bulunan meslek grupları ise şöyle:

Çiftçilik yapanların hepsi Tütüncü-Bağcı, çiftçiliğin yanında sirkeci, amele, arabacı,tuhafiyeci,tütün işçisi, kunduracı, istihareci,çilingir,perukâr(berber)yorgancı, salepçi,dondurmacı,boyacı,tatlıcı,baltacı,attar,ekmekçi,bıçakcı,seyyar sergici,saatçi,müstahdem,minderci,kundura eskicisi,düdükçü,kahveci,tapu memuru,hazır elbiseci,papuccu,maliye katibi,tüfenkçi,kunduracı,bakırcı,balcı, ziraat uzmanı, makinist,pınarcı,süpürgeci,sazcı,manifaturacı,helvacı,lokomotif ateşcisi,nalbant,saraç,esnaf,demiryollarında kampanacı, pamukçu,emlakçı,telgrafçı,demiryolu memuru,poğçacı, mahkeme üyesi,kalaycı,baytar,hukuk müşaviri,hasırcı 

GÜNCELLEME 

4 yıllık emeğimin sonucu olan kitabımı 2018 yılında yayınladım. Vefa örneği olmasını istediğim için ; doğduğu toprakları bir daha göremeyen buğulu,elâ gözlü tüm mübadillere ithâf ettim. 
Umarım birçok mübadile faydası olur. Kitabı almak isterseniz eğer sertaccihan@hotmail.com adresinden bana mail atmanız yeterlidir. 

Memleketten-Vatana Sessizlerin Hikâyesi
1915 Yunanistan Kozana seçmen kayıtlarında Türk ve müslüman nüfusa ait bilgiler ve mübadele
adlı kitabımın arka kapak yazısıdır.

"Kimlik arayışına girdiğimde karşıma çıkan mübadele ve mübadillik idi. Konuyu araştırmaya başladıkça "mübadele bağlamında" tarihin sunulma ve anlaşılma biçimindeki yanlışlığı görmeye başladım. Çoğu mübadil torunu atalarının isimlerini bilmedikleri gibi, nereden geldiklerini, niçin geldiklerini de bilmiyorlar. Bu durum çocuklarımıza kültür aktarımı yapamadığımızın çok net bir kanıtı olarak karşımızda duruyor.
Bir toplumun mensubu olmak, o toplumun oluşma sürecinde ortaya çıkan kültürünü taşımak yükümlülüğünü de beraberinde getirir. Bireyler arasındaki zincir koptukça kültürsüz toplumlar ve kültürsüzleşme ortaya çıkmaktadır.
Bu kitapta kaybedilen Balkan savaşlarından sonra Yunanistan devleti sınırları içinde kaldığı için Yunan vatandaşı sayılan ve bu nedenle 1915 yılında yapılan Yunanistan genel seçimlerinde oy kullanan, Selanik Kozana eyaletine bağlı 61 köyde yaşayan 16 yaş üstü toplam 5140 Türk-erkek-müslüman nüfusa ait bilgiler ve lâkapları bulunmaktadır. Birçok Türk ailenin soyadlarının kaynağı bu lâkaplardır.
24 Temmuz 1923 tarihinde imzalanan Lozan Barış Antlaşması kapsamında 30 Ocak 1923 tarihinde imzalanan "Yunan ve Türk Halklarının Mübadelesine ilişkin sözleşme ve protokol" gereği Rumeli'den Anadolu'ya gelen Türkiye'nin Yunanistan doğumlu yeni vatandaşları ülkelerinin ekonomik,siyasi ve kültürel biçimlendirilmesinde kilit taşı oldular"
                                                                                        Sevgilerimle

KÖYLER				MAHALLELER
Şabanlar		Gürle		Arabacı			Camii Vasat mah.
Görülmeli		Mahmutlu		Ayşe Hatun			Şabanlar mah.
Ormanlı		Kayalı		Halil Paşa			Pursenik mah.
Poroy-ı Bala		İsmailli		Çeşnigir İlyas			İsperlat mah.
Hemendos		Dündarlı		Bice mh.			Çeloreşova mah.
Çukurova		Şabanlar		Divre mh.			Tarlis mah.
Ebdiye		Doruca		Hazinedar mh.			Beyasıllı mah.
Nuryen		Köseli		Süleyman Bey mh.			Çekova mah.
Baraklı Cuma Köyü		Gorazanlı		Yeni mh.			Kakaraska mah.
Komaryan		Kurfallı		Doğanbey mh.			Saataltı mah.
Potkova		Subanya		Kara Hamza mh.			Kırım mah.
Köprübaşı		Doruca		Bacdar Hayrettin mh.			Hakul mah.
Pançiroz		Çakırlı		Çayır mh.			Koylan mah.
Togoslav		Ebiller		Sedirler mh.			Sarımsaklı mah.
Todoriç		Temurhisar		Gazi Alemşah mh.			Peşkirci mah.
Ilıcadere		Poroy Zir		Gazi Evrenos mh.			Sunuf mah.
Bravoş		Karacaköy		Bedrettin Bey mh.			Çakallar mah.
Hürşan		Sakafça		Hakim Davut mh.			Kanlıca mah.
Dimitriç		Demirhisar		Gorazanlı mh.			Büyük İsmailbey mh.
Nevilan		Moniç		Cura mah.			Nüviska mah.
Koçan		Borno		Çerpeşte mh.			Külahlı mah.
Dıragos		Sitraviç		Arap Hatip mah.			Çavdarlar mah.
Ravne		Tuelyan		Komaryan mh.			Kule-i İzzettin mh.
Hazinedar		Ebdimal		Kumsal mah.			Dercanibi mah.
Sokollu		Gedikli		Cuma mah.			Doğanbey mah.
Noguslaf		Kormişte		Dere mah.			Yenice mah.
Erneköy		Noska		Musa Çelebi mah.			Raviste mah.
Acve		Aziziye		Hacı Ali mah.			Muhittin mah.
Purne		Meramur		Fuadiye mah.			Canbaz mah.
Çakallar		Balitros		Tanrıverdi mah.			Süvari Kışlası mah.
Rahmanlı		Apiriye		Alibeyköy mah.			Deli Hasan mah.
Ilıca		Orlak		Esliha Hatun Mah.			ÇİFTLİKLER
Kızıllı		Suhbaniye		Tatar Hatun mah.			Virnar Çiftliği
Yeniköy		Koçan		Çerkes mah.			Fetok Çiftliği
Hacı Haliller		Ayvalıkdere		Muhacir mah.			Bıtrik Çiftliği
Botkova (Potkova)		Resulova		Kemaniçe mah.			Marsala Çiftliği
Çerpeşte		Kabalı		Hasırcı mah.			Nahor Çiftliği
Saltıklı		Gözlemeli		Bazdar mah.			Mandıracık Çiftliği
Menuf		Şogova		Debbağ Murat mah.			Müslim Çiftliği
Batros		Göcenli		Sal mah.			Parsenk Çiftliği
Homundur		Kopriva		Haraççı Muhittin mah.			Karacaköy Çiftliği
Lovişte		Mandil		Yenice mah.			Kulakmahalle Çift.
Canos		Balmış		Orta mah.			Hıristiyan Kâmile Çift.
Eski Camii		Tozçillik		Esma Hatun mah.			Çepros Çiftliği
İslat		Alşan		Beliçe mah.			Ağomahallesi Çift.
Urlak		Toruçsa		Mahmudiye mah.			Kırtıkçı Çiftliği
Balitros		Hakakça		Osmaniye mah.			Beylikmahalle Çift.
Palzoz		Purne		Çalı mah.			Bahtiyar Çiftliği
Noylak		Lovişte		Yukarı Debbağ mah.			Kopriva Çiftliği
Tuğlar		Neolyan		YONCALAR NAHİYESİ			Deli Hasan çiftliği
Musacılar		Çukurova		Divre mah.			ZİLHOVA (ZİHNE) KAZASI
Zeniha		Timurdiçli		Hayrettin mah.			Kırlıkova köyü
Porvipala		Mekeş		Kemaniçe mah.			Ahesran köyü
Ömer Dedeler		Firizli		Çerkes Fuadiye mah.			Radeligoz-Çoplan
Çimsa		Topaloba		Setler mah.			Çekve
Polska		Toris		Pinti Hüseyin mah.			Odanişte
Ramne		Menlik		Tarakçı mah.			Poroy-ı Zir
Arşan		Urçanlı		Ahmet Paşa mah.			Çırpılan
Soğancı		Erişan		Hasırcı mah.			Vilçeste
İkitelli		Olinor		Butice mah.			Anceste
Timurdagran		Sohbaniye		Leylekli Çınar mah.			Vitasle
Toruçsa		Kumlu		Bayır Bakkal mah.			Vasat mah.
Kamile-i Müslim		Külahlı		Noguslaf mah.			Pervişte
Kamile		Porovi		Kazaz Hacı Musa mah.			Çipilce
Diradeşte				Brozda Fuadiye mah.			Borşova
DEMİRHİSAR NAHİYESİ				Veznik mah.			Resulova
Sengel		Vetrine		Todoriç mah.			Porne
Kibriye		Topalnik		İsmail bey mah.			Nuska-i Zir
Motunca		Kıran mahallesi		Topal Oba mah.			Çakova
Tuzculu		Dedeli		Kirişçikurt mah.			Kara Hamza mah.
Sittetike		Kırşova		Dervişan mah.			Mandil
Çervişte		Şagova		MENLİK NAHİYESİ			Küpköy
Musaçalı		Potkova		Çukurova			Eğridere
Peştoklu		Çalı mah.		Islav			Hamakoz
Radova		İnanlı		Sitrobovaç			Nuska
Meşeli		Balmış		Aşağı mahalle			Sokullu
Mandıracık		Galabofça		Laçköy			Zilhova
Göçenli mahallesi		Urumlu		ZİLHOVA (ZİHNE) ÇİFTLİKLERİ			Çekve
Yavniçe		Garadeş		Tumiye Çiftliği			Sokol
Alazlı		Örenli		Çöplüce Çiftliği			Ahran
Eskici		Hark mahallesi		DEMİRHİSAR ÇİFTLİKLERİ			PETRİÇ KAZASI
Kırak mahallesi		Ispatova		Mantar Çiftliği			Dıracova
Karasulu		Değnekçili		Kesici Çiftliği			Kotarina
Deli Hasan mah.				Kalendire Çiftliği			Ali voyvoda mahallesi
				Lipos Çiftliği			Çarşı mahallesi
							İskart
							Köyce
							Visan

MÜBADELE ÖNCESİ VE SONRASI ESKİ-YENİ KÖY İSİMLERİ

Selam

E-Devlette alt ve üst soy bilgileri açıklanmaya başladıktan sonra Atalarının doğduğu köylerin isimlerine ulaşanlar, şimdiki Yunanca isimlerini bilemedikleri için benden yardım istemeye başladılar.

Bu durumla ilgili olarak benimde kaynak ve  başucu kitabım olan İstanbul Lozan Mübadilleri Vakfı Genel Sekreteri Sevgili Sefer Güvenç'in derlediği Mübadele öncesi ve sonrası Eski ve Yeni adları ile "Kuzey Yunanistan Yer Adları Atlası"nın kapağını burada paylaşmak istedim.

Atlasda 19 il için ayrı ayrı il haritaları yapılmış, yerleşim yerlerinin eski ve yeni adları haritalarda birlikte gösterilmiştir. Her il haritasının arkasında eski ve yeni adların fihristleri vardır. Atlasta yer alan vilayetler Preveze, Thesprotia, Yanya, Grebene, Kozana, Kesriye, Florina, Alasonya, Pieria, İmathia, Pella, Kılkış, Halkidikya, Selanik, Serez, Kavala, Drama, İskeçe, Rodop ve Meriç illerine ait 3739 yerleşim yerinin eski ve yeni adları yer almaktadır.

Çok değerli bir kaynak kitap olduğunu belirtmek isterim. Atlası İstanbul Lozan Mübadilleri Vakfından temin edebilirsiniz. Ayrıca  0 212 245 61 55 nolu telefon numarası ile irtibata geçerek kargo ile isteyebilirsiniz.

GÜNCELLEME

4 yıllık emeğimin sonucu olan kitabımı 2018 yılında yayınladım. Vefa örneği olmasını istediğim için ; doğduğu toprakları bir daha göremeyen buğulu,elâ gözlü tüm mübadillere ithâf ettim. 

Umarım birçok mübadile faydası olur. Kitapta Kozana'ya bağlı 61 köyde yaşayan 5140 Türk-Müslüman-Erkek nüfusa ait bilgiler bulunmaktadır. Kitabı almak isterseniz eğer sertaccihan@hotmail.com adresinden veya 05386748294 nolu whatsapp hattından bana  ulaşmanız  yeterlidir. 

Memleketten-Vatana Sessizlerin Hikâyesi

1915 Yunanistan Kozana seçmen kayıtlarında Türk ve müslüman nüfusa ait bilgiler ve mübadele

adlı kitabımın arka kapak yazısıdır.

"Kimlik arayışına girdiğimde karşıma çıkan mübadele ve mübadillik idi. Konuyu araştırmaya başladıkça "mübadele bağlamında" tarihin sunulma ve anlaşılma biçimindeki yanlışlığı görmeye başladım. Çoğu mübadil torunu atalarının isimlerini bilmedikleri gibi, nereden geldiklerini, niçin geldiklerini de bilmiyorlar. Bu durum çocuklarımıza kültür aktarımı yapamadığımızın çok net bir kanıtı olarak karşımızda duruyor.

Bir toplumun mensubu olmak, o toplumun oluşma sürecinde ortaya çıkan kültürünü taşımak yükümlülüğünü de beraberinde getirir. Bireyler arasındaki zincir koptukça kültürsüz toplumlar ve kültürsüzleşme ortaya çıkmaktadır.

Bu kitapta kaybedilen Balkan savaşlarından sonra Yunanistan devleti sınırları içinde kaldığı için Yunan vatandaşı sayılan ve bu nedenle 1915 yılında yapılan Yunanistan genel seçimlerinde oy kullanan, Selanik Kozana eyaletine bağlı 61 köyde yaşayan 16 yaş üstü toplam 5140 Türk-erkek-müslüman nüfusa ait bilgiler ve lâkapları bulunmaktadır. Birçok Türk ailenin soyadlarının kaynağı bu lâkaplardır.

24 Temmuz 1923 tarihinde imzalanan Lozan Barış Antlaşması kapsamında 30 Ocak 1923 tarihinde imzalanan "Yunan ve Türk Halklarının Mübadelesine ilişkin sözleşme ve protokol" gereği Rumeli'den Anadolu'ya gelen Türkiye'nin Yunanistan doğumlu yeni vatandaşları ülkelerinin ekonomik,siyasi ve kültürel biçimlendirilmesinde kilit taşı oldular"

Sevgilerimle 

               

KOZANA HATIRALARI......

Selam

Mübadil insanların fotoğraflarıyla birlikte bir mübadele hikayesi anlatımı burada....Bakalım kimlerle ortak hikayelerimiz var?

GÜNCELLEME

4 yıllık emeğimin sonucu olan kitabımı 2018 yılında yayınladım. Vefa örneği olmasını istediğim için ; doğduğu toprakları bir daha göremeyen buğulu,elâ gözlü tüm mübadillere ithâf ettim. 

Umarım birçok mübadile faydası olur. Kitapta Kozana'ya bağlı 61 köyde yaşayan 5140 Türk-Müslüman-Erkek nüfusa ait bilgiler bulunmaktadır. Kitabı almak isterseniz eğer sertaccihan@hotmail.com adresinden veya 05386748294 nolu whatsapp hattından bana  ulaşmanız  yeterlidir. 

YA BENİ DE GÖTÜR, YA SENDE GİTME...........

En güzel Çorum türküsü.....

Bir gün köklerimi aramak için Çorum yollarına düşeceğim, kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi..

Annem; ananemin ailesiyle birlikte, Yunanistan'dan bindikleri geminin onları Samsun'a bıraktığını, oradan akrabaları ile birlikte Merzifon'a gönderildiklerini, bir kısmının orada kaldığını, diğerlerinin ananemlerde dahil,  Çorum Sungurlu'ya yürüyerek geldiklerini anlatırdı. Çorum Sungurlu mübadil listelerini arşivlerde bulduktan  sonra bizimkilerin  iskân edildikleri yerin o zamanlar Sungurlu'ya bağlı Çarşıdere  köyü olduğu netlik kazandı. O dakikadan itibaren içimde yeşeren "gidip görmeliyim" duygusu bütün benliğimi yavaş yavaş ele geçirdi. Birkaç hafta sonra bir pazar günü maceralı  Çorum seyahatimiz başladı. Çorum yol maceramızı BURADA (yazının üstüne tıklarsanız o yazımı okuyabilirsiniz.) anlatmıştım.

O gün bayağı maceralı bir seyahat sonrası 1640 rakımlı Aygar dağının zirvesinde bulunan  Çarşıdere'ye vardık. İnanın köye indiğimizde hepimizin başı yükseklikten fırıl fırıl dönüyordu. İlk izlenimimiz, iki vadi arasında  yemyeşil bir köy.....girişte terk edilmiş bir köy okulu ve yanı başında iki katlı bir bina bizi karşıladı.Geldik ama nereye gideceğimizi ne yapacağımızı bilemiyoruz. Perdeli giriş kattaki evin  kapısını çalmaya karar verdik.  Okul bahçesinde kocaman bir inek sakin sakin otluyor. Arada dönüp bize bakıyor, tekrar ot yemeye başlıyor. Biz yakından inek  görmemiş şehirliler, korka korka ineği göz hapsinde tutarak eve yanaştık ve  zilini çaldık.Evde kimse yok. Etrafa bakınırken biri bize doğru yanaştı ve

-hoş geldiniz dedi ben köyün imamıyım, burası da benim evim...Kim için geldiniz buraya?

Ben Ankara'dan geldiğimizi, Ananem ve ailesinin Selanik'ten bu köye geldiklerini, eğer köyde kaldıysa eski evlere bakmak, büyük ihtimal eski kilise olan camiyi gezmek ( ya kiliseler camiye ya da camiler kiliseye dönüşür. O toprakların kimin eline geçtiğine bağlı) köyü ve köylüleri  tanımak istediğimiz söyledim. Aklıma hiç gelmemişti o gün orada Yunanistan Selanik doğumlu, mübadeleyi 3-4 yaşlarında yaşayan ve geçmişe ait hiçbir anısını unutmayan Cemile nine ile karşılaşacağım........

-Tamam dedi imam, ben sizi gezdiririm. Burada yaşayan birkaç mübadil aile var. Sizi onlarla da tanıştırırım.

Arnavut kaldırımlı köyün içinde yürümeye başladık..Yemyeşil, köy evleri ağaçların arasında kaybolmuş, evlerinin önünden şırıl şırıl küçücük bir dere akan,  kuşların cıvıldadığı sakin- sakin- sakin bir köy.....İlk camiye uğradık. Bahçesinde top top  leylakların o mis gibi baygın kokusu, zaten temiz havadan serseme dönen bizi iyice sersemletti. Caminin, kilise olan  ilk halinden eser yok.Yenilenmiş. Sadece dış görüntüsü değişmemiş. İmama, o döneme ait hiçbir şey kalmadı mı? diye sordum. Yok dedi. Kalan hiçbir şey yok.

Ardından köyün içinde gezmeye başladık. İmam bize Selanik'ten gelenlerin zamanla buranın iklimine alışamayıp, köyü terk ettiklerini boşalan köyün, sonrasında Malatya'dan göçen vatandaşların  yerleştirildiğini anlattı. Mübadil bir ailenin evine gittik.Evdeki  büyük anne Yunanistan doğumlu fakat alzaymır hastası hiçbir şey hatırlamıyor.

-Biraz aşağıda bir de Cemile nine var dedi ona götüreyim sizi.....

tamam dedik, hadi gidelim..

köyün kıvrımlı yollarından aşağı doğru indik, kapısının önünden dere geçen bahçesi ağaçlıklı   iki katlı bir evin önünde durduk...

İmam içeri  size "Tanrı misafiri" getirdim diyerek seslendi..Balkona çıkan bir kadın yukarı gelsinler diye karşılık verdi. Tahta merdivenlerin gıcırtısı ile yukarı çıktık.

-Buyur ettiler oradaki yer minderlerini işaret ederek, dimdik oturan nenenin yanına sıra sıra oturduk.

 -neden geldiğimizi anlatan kısa bir girişten sonra, oğlu işte annem dedi. 96 yaşında Selanik-Cuma köy doğumlu, kulakları ağır işitir, bağırmanız lazım, fakat aklı zehir gibidir, en ufak bir olayı dahi hatırlar. Hatta Selanik gelirken ve geldikten sonra hikayelerini bize anlatırdı da biz anam yine başladı derdik,pek ciddiye alıp dinlemezdik. Şimdi sizi görünce biz naptık? dedim kendi kendime....koca bir tarihi dinlemeden büyüdük, farkına varamadık, değerini bilemedik şimdiye kadar  anamızın.....

Keşke geçen sene gelseydiniz, babam o da Selanik doğumluydu, o kadar çok anlatırdı ki oraları, arkasından da ağlamaya başlardı, sizi görse benim melmeketli  gelmiş diye o kadar çok sevinirdi ki! dedi ve dolu dolu olan gözlerini çevirdi.

Biz oğluyla konuşurken, dimdik oturan Cemile nine gözlerini dikmiş,  bize gülümsüyordu. Bu arada söylemek isterim; Rumeli kadını kaç yaşına gelirse gelsin bir duruşu vardır.  O yüzden "Rumeli kadını rütbe gibidir durup durup selam veresin gelir" derler. Öyle bir endamla yanımda oturuyordu 96'lık Cemile Nine.....  Kulağına doğru eğildim, bağırarak

-Cemile nine ben seni görmek için Ankara'dan geldim. Selanikliyim bende dedim....

Nine ağlamaya başladı, yemenisinin kenarıyla göz yaşlarını siliyordu bir taraftan da.... herkes bir anda sustu, hani herkes aynı anda susunca " biri daha öldü, bunun adı  ölüm sessizliği"  derler ya! işte öyle bir şey.....

-Neden daha önce gelmedin dedi? Hep söyledim benim çocuklara  birgün biri gelip, beni bulacak diye..inanmazlardı bana, gülerlerdi... Kocam vardı, görümcemler vardı..onlar hep sana anlatırdı oraları...benim bildiğim çok az, anamın anlattığı kadarını biliyorum, küçükmüşüm ben...ama onlar gençmiş her şeyi hatırlarız biz derlerdi.....

-Napalım nene? yetişedim onlara işte dedim, sen bana anlat neler biliyorsun?

Benim kaynatamlar diyerek başladı anlatmaya....  geldiklerinde  topraktan evlere yerleştirmişler, çimento katmamışlar evlere....yağmış yağmur , yağmış yağmur, toprak dam çökmüş üzerlerine,,,,,,,kaynatam çok hastalanmış o ara, ev denilen yerde bir tas yokmuş ki su içmeye...kaynanam çıkmış hayvanların su içtiği yalakları almış, getirmiş eve, kaldırarak su içirmiş hasta kocasına.....çok çileler çekmişler çok dedi..

O sırada gelini bize ayran yaptı getirdi.Köyün tamamı hayvancılıkla uğraşıyormuş. Süt, yoğurt,ayran bol bol....Gelini ayranı bana verirken, sor bakalım dedi cebinde niye kuru soğan taşırmış?

-Cemile nine dedim kulağına bağırarak

Cebinde niye soğan taşıyorsun?

Ah onu hiç sorma..Biz melmeketten (bizimkilerin dilinde memleket, melmekettir) gelirken,  yaşlı nenemi ve beni bir kağnıya bindirmişlerdi. Yolda acıktım soğan istiyorum  diye ağlamaya başladım

-Sus dedi babam....biz ekmek bulamıyoruz, sen soğan diye ağlıyorsun!

İçine oturmuş o minik kızın bu azarlanma....o gün bugündür yeleğinin cebine her gün küçük bir kuru soğan koyarmış...yani 93 yıldır...dile kolay...

Daha fazla yormak istemedik Cemile nine'yi....fotoğraflar çektirdik, tekrar geleceğimize dair söz vererek buğulu gözlerle yanından ayrıldık.

Merdivenlerden inerken; gitmeyin dedi ilk önce, sonra boğazı düğüm düğüm  tekrar gelin oldu mu? diye seslendi.

Bu sefer bizi gezdirme görevini Cemile Ninenin oğlu Mevlüt devraldı. Mezarlıkları görmek istediğimi söyledim ona....bizi alıp Rum Mezarlığına götürdü. Köy çeşmesinin arkasında hiçbir taşı olmayan dümdüz bir alan......

-Hiç mezar taşı yok muydu? dedim. Yeni yapılan evlere temel taşı oldu dedi.

Ardından küçük dereyi atlayarak müslüman mezarlığına giderken yolda yıkık dökük bir evin yanında durduk. Mevlüt bu ev bizim eski evimizdi dedi. Evin Rum olan sahibi 1970'li yıllarda bu köye gelmiş. Ev o sırada sağlammış Mevlüt'ün babasına bu evin eski sahibi olduğunu, evini görmek istediğini söylemiş çok yalvarmış. Bizimkiler eve sokmamış.

Keşke gösterseydiniz niye böyle yaptınız? dedim

Cahillik işte.... çok pişman oldu  dedem ama adam gitmişti bir kere dedi.....

Ben bu hikayeyi, Çarşıdere yazımda paylaştıktan birkaç ay sonra bir mail aldım. Yunanistan'dan geliyordu mail....Xatzi o anlattığın benim dedem diyordu...Dünya o kadar küçük ki... Aşağıdaki fotoğraftaki soldaki ev Xatzi'nin dedesinin evi....

Mezarlığa giderken bahçede  yaşlı bir amca gördük, yanına gittik. Nerden geldiniz buralara? diye seslendi. Ankara dedik inanamadı.. Selanikli misin? dedim yok dedi..yanından ayrılıp  belki bir mezar taşı buluruz  umudu ile eski Türk mezarlığına yürümeye başladık. Derenin kıyısında yemyeşil dümdüz bir alan..

-İşte burası dedi Cemile ninenin oğlu....yok Rum mezarlığından farkı yok buranın da, ne bir mezar taşı, ne de oranın eskiden mezarlık olduğunu gösteren bir emare.....oraya giderken içimde küçükte olsa bir umut vardı Annanemin babası İzzet ve annesi Mihriban'ın mezarının orada olduğunu düşünüyordum çünkü.....boynu bükük ayrıldım oradan da... Oysa benim içimde  Türk mezarlığında en azından bir taş bulabilirim umudu vardı. Dönüşte minik derenin üstünden atlarken, tezeği taş sanıp üstüne basınca da, (bazen bende ki öngörü bu kadar tekdüze olabiliyor yani, kahverengi gördüm ya....)ayak bileğime kadar tezek içinde kaldım. elimdeki ıpad havaya, ardından cumburlop  dereye düştü,çocuklar suyun içinden  hemen aldılar, Allahtan kabı vardı da bir şey olmadı. Olan bana oldu ve bundan sonraki köy gezimi ayak bileğime kadar battığım tezek içinde tamamladım.

Çarşıdere köyüne gitmeyi, baharda tekrar  düşünüyorum. Çünkü Cemile nineye söz verdim 100. yaşgününü kutlamaya gideceğim.

                                                                                     Sevgilerimle 

126 YILLIK BİR VERESİYE HİKAYESİ.......

Selam herkese

Bu akşam burada  biraz gülümseten, biraz hüzünlendiren  farklı bir veresiye defteri hikayesi var.

                                                                                  Sevgilerimle    

-Marika 4 kilo pirzola aldı ama parasını getirmedi........

bu bir duvar yazısı...Bakkal Mihalis efendi borcunu tahsil edemeden gitti. 
Kırklareli-Demirköy'e bağlı Hamdibey köyü, mübadeleden önce 1900'lü yıllarda zengin bir Rum kasabasıydı. O zamanlar buraya "üç manastır arası yer" anlamına gelen "Trulya" derlerdi. Bu üç manastır Büyük Manastır, Küçük Manastır ve Demirköy manastırı idi. Trulya'da çok büyük bir kilise ve iki su değirmeni bulunuyordu. Yaptıkları kanallarla  değirmenlerin suyu boşa harcamayarak  köyün içine sevk ediyorlardı. Kadınlar köyün içine doğru akan minik derede çamaşırını, yatağını, yorganını yıkardı. Yollar arnavut kaldırımı idi. Sığır, domuz, koyun, keçi ve hatta kanatlı hayvanlar bile köyün içine sokulmaz, köyün dışındaki ahırlarda bakılırdı. O yüzden Trulya'da ne sivrisinek ne de karasinek vardı. Yollar tertemizdi. Haliyle ahalinin işleri yolunda, keyfi yerindeydi. Köylülerin geçim kaynakları ise;başta hayvancılık, balcılık, kilimcilik, ipekçilik, şarapçılıktı. Ahalinin kereste ve odun kömürü ihtiyacını,  Istranca ormanları karşılıyordu. Kasabada her evin alt tarafı mağaza idi. Üst katta yaşanır, alt katta para kazanılırdı.

Trulya esnafının çok hoş bir adeti vardı. Alacaklarını, vereceklerini duvara yazıyorlardı. Muhasebe defterleri dükkanlarının kapıları ve sıvalarıydı. Bu sayede kimin borçlu kimin alacaklı olduğunu herkes bilirdi. Büyük bir tesadüf eseri olarak bu yazılardan birkaç satır günümüze kadar ulaştı. Birgün eğer yolunuz bu kuş uçmaz kervan geçmez köye düşerse, orada Bakkal Mihalis Efendi'nin duvarında 126 yıllık "çetele defterini görebilirsiniz.

"Nikos canın çıkmasın, süt yine eksik......."

"Vasiliki bir çeki un aldı, çeyreğini ödedi...."

Evin ön cephesinde iki pencere arasında ise daha özenli olarak şu yazı vardır:

"Mihalis'in evi, Bay Nikola İ.Yannuka usta sayesinde, pazar günü 29 Haziran 1891'de tamam oldu."

1924'de Trulya'nın Rum, birazda Bulgar'dan oluşan halkı gittikten sonra, buraya önce Arnavutluk'tan, Sırbistan'dan, Romanya'dan gelen muhacirler yerleştirildi. Böylece 1000 hanelik kasaba, 200 hanelik köye dönüşmüş duruma geldi.

                                        Ümit BAYAZOĞLU yazısından alıntıdır.

CAFE AMANLAR ve REMBETİKO

Fotoğrafa tıklayarak, Gülbahar yumuşak yumuşak çalarken  yazıyı okuyun bence :))))

-Rembetiko kültürünün doğuşu-

Anadolu'daki Yunan yenilgisinden sonra, Büyük Helen İmparatorluğu- Megali İdea hayali ve din kardeşliği nedeniyle, Yunanlılara sempati ile bakan  Rumlar,  Türklerin kendilerinden intikam alacağından korkarak kitleler halinde Yunanistan'a göç ettiler. O zamanki nüfusu 4-5 milyon olan yerli halka, birde Anadolu'dan gelen yaklaşık 1.500.000 göçmen eklenince Yunanistan çok ciddi ekonomik ve siyasal sorunlarla karşı karşıya kaldı. Ticari dengeleri alt-üst olan Yunanistan, ihtiyaçlarının çoğunu ithal etmek zorunda kalmıştı. Açlık sınırındaki ülkede salgın hastalıklar artmış, mübadillerin yaşadığı çadır kentlerde tifo, tifüs, çiçek  salgını baş göstermişti.

Yerli Yunanlılar ise; şaşkın vaziyette bir yıl önce Megali İdea hayali ile zafere ve Anadolu'nun işgaline umut bağlamışken, yaşanan bu büyük hezimetten, Anadolu'dan gelen mübadilleri sorumlu tutuyorlardı.  Dindaşları olan Rumları ötekileştiriyorlar ve dışlıyorlardı. Dışlanan ve ciddi bir husumete maruz kalan mübadiller, yalnızlıktan ve anavatanlarından kopmanın hiçbir yere ait olamamanın acısı ile giderek kriminalize olmaya devam ediyorlar, kurdukları gettolarda Anadolu'dan getirdikleri kendi gelenek ve kültürlerini yaşatarak dayanışma içinde varlıklarını sürdürmeye çalışıyorlardı.

Savaş ve siyasi çalkantılar sonucu başka bir ülkeye mülteci olarak sığınanlarda ya da zorunlu göçe tabi tutulanlarda sıklıkla görülen "Sıla hasreti" şeklinde kendisini gösteren "Kökten kopma sendromu" Rembetçi mübadillerde ziyadesi ile ortaya çıkmıştır. Göç literatüründe  "Hayata Küsme Bozukluğu" olarak tanımlanan sinsi ve kronik çaresizlikle baş etmekte zorlanan ve varoşlarda birbirine kenetlenerek asgari yaşam koşullarında yaşama tutunmaya çalışan bu marjinal gruplarda suça yönelik davranışlar alkol,esrar başta olmak üzere madde bağımlılıkları yoğun şekilde olduğundan, kolluk güçleri tarafından sıkı kontrol altında tutulmuşlardır.

Ezilmişlik, dışlanmışlık, hor görülme sonucu gelişen narsistlik incinmişlikler bu grubun ortak hüznü haline gelmiş altta yatan kronik depresif ruh halini ancak bu söz konusu suç mahallerinde (Cafe amman'larda) bir nebze olsun dindirmişlerdi.

Yaşadıkları topraklardan sökülüp atılan mübadil göçmenlerin birinci kuşağında yaşanan sayısız sosyal travma ve acılar kuşaktan kuşağa özellikle sözlü kültür aracılığı ile aktarılırken, acılı yaşam öyküleri Anadolu kökenli çalgıcıların ve yine Anadolu ezgilerinin karıştığı bir tür özgün müzik (Rembetiko) ile "kolektif kimliklerini" yıllar içinde inşa ediyorlardı.Onlar için  Rembetiko sadece bir müzik değil aynı zamanda bir yaşam biçimiydi. 

Bu "yaralı kimlik bilinci" onlara yeni bir yaratıcılık olanağı sunmuş ve özellikle 1950'lerden sonra özellikle Amerika'ya açılmakla ünlenen Rembet müziği Afroamerikalıların  yarattığı Blues ve Caz ile aynı kalitede özgün müzik olarak dünyaya yayılmıştır.

Prof.Dr. Cengiz Güleç'in "Büyük mübadele'nin yarattığı sosyopsikolojik sorunlar ve rembetiko kültürünün doğuşu" adlı makalesinden alıntıdır.

Racon gereği Cafe Ammanlara gidip, müzisyenlerden şarkı isteyen külhanbeyi (bi mangaslar)  o şarkı çalmaya başladığında   tek başına  dans etme hakkına sahip olurmuş.

Yani Rembetiko'nun yazılmamış ama herkes tarafından bilinen belli kuralları varmış.

                                                                 Sevgilerimle

LOZAN'IN ÇOCUKLARI ETKİNLİK DUYURUSU

Lozan Mübadilleri Vakfı & Ankara Lozan Mübadilleri Derneği Etkinlik Duyurusu

Lozan'ın Çocukları Türk-Yunan Nüfus Mübadelesinin 95. Yılında Anma
Etkinlikleri Düzenliyor.

7 Ocak-1 Şubat 2018 tarihleri arasında Kadıköy Belediyesi Barış Manço Kültür
Merkezinde mübadil aileler, bir dizi etkinlik ile geçmişlerini anlatacaklar.

7 Ocak 2018 Pazar akşamı saat 18.00'de Kadıköy Belediyesi Barış Manço
Kültür Merkezinde "MÜBADİL İNSANLAR-Hasretin İki Yakasından Mübadele
Öyküleri, Portreler, Anı Eşyaları Sergisi " Anma programlarının ilk
etkinliği olacak. 
        

Toplumlar için göç kavramı 21. Yüzyılı yaşadığımız şu günlerde hala çok büyük önem taşımaktadır. Göç olgusu tarihimizde önemli bir yer tutar. Bu göçler 19.yüzyıldan itibaren kaybedilen topraklardan Anadolu'ya, Anadolu'dan da dış ülkelere doğru olmuştur. Ülkemizin yaşadığı en büyük göç dalgası, bundan tam 95 yıl önce Türkiye ve Yunanistan Devleti arasında yapılan nüfus mübadelesi ile gerçekleşmiştir.

 Türkiye ve Yunanistan, 30 Ocak 1923 tarihinde Lozan Barış Antlaşmasına ek olarak bir mübadele sözleşmesi imzaladılar. Sözleşmeye göre Türk topraklarına yerleşmiş Rum Ortodoks dininden Türk uyruklularla, Yunan topraklarına yerleşmiş Müslüman dininden Yunan uyruklu olanların zorunlu mübadelesine karar verildi. Kısaca mübadele "din esaslı"olarak yapıldı.

 Yunanistan'ın Balkan Savaşına katıldığı tarih olan 18 Ekim 1912

tarihinden itibaren yurtlarını terk etmiş olanları da kapsamına alan bu sözleşme ile yaklaşık 2.000.000 insan doğdukları toprakları terk etmek zorunda kaldı.

Yunanistan doğumlu ilk mübadiller artık 95 yaşın üzerinde. Sayıları bir elin parmakları kadar az kaldı. Hatırladıkları bile kendilerine çok uzakta......2.kuşak mübadiller ise büyüklerinden duydukları kadarını biliyorlar. 

2.kuşak mübadiller ise büyüklerinden duydukları kadarını biliyorlar. 1.kuşak mübadiller memleket hasreti ile bu dünyadan sessizce göçüp gitti. Torunları ise, kendi özel tarihlerine ve kültürlerine ait izleri sürmeye çalışıyor.

"MÜBADİL İNSANLAR" sergisinde 1.kuşak mübadillerin göç öyküleri ve yanlarında getirebildikleri çocukları ve torunları için  

anlamı ve yanlarında getirebildikleri, çocukları ve  torunları için anlamı manevi değeri büyük olan anı eşyaları sergilenecek.

Peki her iki toplumda da bu kadar baskı, zulüm ve acıya rağmen Türk ve Yunan toplumları birbirinden ayrılabilmiş mi? Hâlâ aynı denize bakıp hüzünlenen, aynı şarkılarla ağlayan, kültürleri birbirlerine çok benzeyen her iki toplumda da sevinç, üzüntü, kaygı, nefret, acı, mutluluk hepsi bir arada yaşanıyor. Türklere ait milli bayramlarda, Yunanlılar ağıtlar yakıp yas tutarken, Yunanlılara ait milli bayramlarda Türkler hüzünleniyor. 
Ekonomik ve jeopolitik durumlarından dolayı "Arap Baharı" olarak adlandırılan özgürleşme ve demokrasi getirmek adına Irak, Suriye ve Libya'ya savaş açılması binlerce insanın ölmesi, göçlerle ülkelerinden uzaklaştırılmaları tarihin 21.yüzyılda da tekerrür ettiğini bize göstermektedir. Kısaca acının milliyeti, cinsiyeti, dili, dini, etnik kökeni yoktur. Acılarımız ortaktır.

Diliyoruz ki "Çekilen Acıların Bir Daha Yaşanmasın"

Kamuoyuna saygı ile duyurulur.