KOZANA KÖSELER KÖYÜ 1915 SEÇMEN KAYITLARI

                                               Fotoğraf için Sayın Orhan Atilla Bulut'a teşekkürler

Selam
Mübadiller; Yunanistan'dan Anadolu'ya geldiklerinde, çeşitli sıkıntılarla karşılaştılar. Ülke savaştan yeni çıkmış ve fakir, gelen insanlar fakir, ellerindeki avuçlarında ne varsa göç yollarında bitmiş. Yerleştirilecekleri evler yakılıp yıkılmış, Rumeli kadar geniş tarım alanları yok,alışkın oldukları iklim yok, yerleştirildikleri yerlerde bildikleri işi yapacak şartlar yok...3 yaşındayken mübadeleyi yaşayan, Yunanistan'dan Çorum Çarşıdere'ye yerleştirilen ve halen orada yaşayan Cemile Nine evde bir bardak bile bulamadıklarını, ölüm döşeğinde su isteyen dedelerine hayvanların yalaklarını eğerek  su içirdiklerini anlatmıştı. 
Onlar için Asıl mücadele şimdi başlayacaktı.Hem kendileri hem de vatanları için....

   Nedim Şener; Mübadele ve Samsun adlı kitabında, yurt içindeki durumu şehir şehir özetlemektedir. 

Yozgat'ta ;

"Mübadil sevk jurnal defterindeki kayıtlara göre 3678, yetkililerden alınan bilgiye göre 5.277 mübadil 

vilayet dahiline gönderildi. Çiftçi olan Kayalar göçmenleri Akdağmadeni gibi çam ağaçlarının kaplı olduğu ve madenin bulunduğu bir bölgeye yerleştirildiler.Dolayısıyla mesleklerini icra edemediklerinden çoğu, tüketici bir toplum olarak kaldı. 1923-1933 tarihleri arasında 1113 hanede 3911 mübadil iskan muamelesi gördü. Bunlara 698 ev,67 dükkan,3 arsa, 56731 dönüm tarla, 4 bağ ve 80.100 dönüm bahçe verildiğini"

Akdağmadeni; kültür seviyesi çok yüksek, Akdağmadeni'ne yerleştirilen bir aileden öğrendiğim kadarıyla geldikleri zaman Akdağmadeni'nde halk konaklarda yaşıyormuş,  postanesi o zamanın en çok ciro yapan postanesiymiş. İnsanlar faytonlarla geziyormuş. 

Sivas'ta;

1925 yılı itibariyle Sivas vilayeti Hafik,Zara,Divriği,Gürün,Darende,Kangal,Şehr-i Kışla, Yenihan ve Aziziye kazalarından oluşmaktaydı.Vilayetin nüfusu 377.575 idi.

Sivas'ta iki ayrı göçmen grubu bulunmaktaydı. Mübadillerden önce Sırbistan'dan sevk edilen Boşnak ve Arnavutlar Gürün'ün merkezine ve köylerine yerleştirilmişti. Bu göçmenlere sadece bulundukları yerde kalabilme hakkı tanınmıştı. İkinci grubu ise mübadiller oluşturmaktaydı. Sivas dahilinde 70-80 bin dönüm metruk arazi vardı. Bu sahaya 12.000 mübadilin iskan edilmesi planlandı. İlk etapta Samsun iskelesine çıkarılan 5.048 mübadil tahta arabalarla Amasya-Tokat güzergahı ile Sivas'a geldiler. Gelenler Sivas'ın dokuz kazasına dağıtıldılar. Dağıtım esnasında organizasyon eksikliği nedeniyle  çiftçiler kasabalara, sanat ve tüccar erbabı da köylere gönderilmişti. Yetkililerin ifadesine göre göçmenlerin %80'i yerli ahalinin yardımı ile ayakta durabilmekteydi" diye anlatır. 

Kozana'ya bağlı Küsüler köyü seçmen listeleri aşağıda...

GÜNCELLEME

4 yıllık emeğimin sonucu olan kitabımı 2018 yılında yayınladım. Vefa örneği olmasını istediğim için ; doğduğu toprakları bir daha göremeyen buğulu,elâ gözlü tüm mübadillere ithâf ettim. 

Umarım birçok mübadile faydası olur. Kitapta Kozana'ya bağlı 61 köyde yaşayan 5140 Türk-Müslüman-Erkek nüfusa ait bilgiler bulunmaktadır. O köylerden biri de Köseler.......Kitabı almak isterseniz eğer sertaccihan@hotmail.com adresinden veya 05386748294 nolu whatsapp hattından bana  ulaşmanız  yeterlidir. 

Memleketten-Vatana Sessizlerin Hikâyesi
1915 Yunanistan Kozana seçmen kayıtlarında Türk ve müslüman nüfusa ait bilgiler ve mübadele
adlı kitabımın arka kapak yazısıdır.

"Kimlik arayışına girdiğimde karşıma çıkan mübadele ve mübadillik idi. Konuyu araştırmaya başladıkça "mübadele bağlamında" tarihin sunulma ve anlaşılma biçimindeki yanlışlığı görmeye başladım. Çoğu mübadil torunu atalarının isimlerini bilmedikleri gibi, nereden geldiklerini, niçin geldiklerini de bilmiyorlar. Bu durum çocuklarımıza kültür aktarımı yapamadığımızın çok net bir kanıtı olarak karşımızda duruyor.
Bir toplumun mensubu olmak, o toplumun oluşma sürecinde ortaya çıkan kültürünü taşımak yükümlülüğünü de beraberinde getirir. Bireyler arasındaki zincir koptukça kültürsüz toplumlar ve kültürsüzleşme ortaya çıkmaktadır.
Bu kitapta kaybedilen Balkan savaşlarından sonra Yunanistan devleti sınırları içinde kaldığı için Yunan vatandaşı sayılan ve bu nedenle 1915 yılında yapılan Yunanistan genel seçimlerinde oy kullanan, Selanik Kozana eyaletine bağlı 61 köyde yaşayan 16 yaş üstü toplam 5140 Türk-erkek-müslüman nüfusa ait bilgiler ve lâkapları bulunmaktadır. Birçok Türk ailenin soyadlarının kaynağı bu lâkaplardır.
24 Temmuz 1923 tarihinde imzalanan Lozan Barış Antlaşması kapsamında 30 Ocak 1923 tarihinde imzalanan "Yunan ve Türk Halklarının Mübadelesine ilişkin sözleşme ve protokol" gereği Rumeli'den Anadolu'ya gelen Türkiye'nin Yunanistan doğumlu yeni vatandaşları ülkelerinin ekonomik,siyasi ve kültürel biçimlendirilmesinde kilit taşı oldular"
                                                                         Sevgilerimle

KÜSÜLER
SIRA NO	ADI	LAKABI	BABA ADI	DOĞUM TARİHİ	İŞİ
5194	Alise	İsa Oğlu	Sulüman	1863	Çiftçi
5195	Ali	İsa	İsa	1875	Çiftçi
5196	Ahmet	İsa	Atem	1889	Çiftçi
5197	Arif	İsa	İsa	1876	Çiftçi
5198	Asan	İsa	İsa	1885	Çiftçi
5199	Aspi	Temur zade	Habib	1883	Çiftçi
5200	Ali	Temur zade	Abib	1891	Çiftçi
5201	Ali	Temur zade	Musa	1888	Çiftçi
5202	Ali	İbraim Hoca	Zerup	1891	Çiftçi
5203	Ahmet	İbraim Hoca	Veli	1889	Çiftçi
5204	Ali Osman	Mustafa Oğlu	Osman	1877	Çiftçi
5205	Arslan	Recep Oğlu	Elias	1866	Çiftçi
5206	Alil	Kara Memet	Memet	1848	Çiftçi
5207	Yakup	İsa Oğlu	Temir	1868	Çiftçi
5208	Yusuf	Keya Oğlu	Ali	1875	Çiftçi
5209	Yaya	Temur zade	Hıdır	1887	Çiftçi
5210	Latif	Keya Oğlu	Ali	1874	Çiftçi
5211	Zinel		Rostem	1869	Çiftçi
5212	Zerup	İbraim Hoca	İbraim	1839	İmam
5213	İzet	Mustafa Oğlu	Yasar	1884	Çiftçi
5214	Zekirya	İsa Oğlu	Kasir	1883	Çiftçi
5215	Kasir	İsa Oğlu	Ahmet	1861	Çiftçi
5216	Karaman	Mustafa Oğlu	Musa	1881	Çiftçi
5217	Kadir	Temur zade	Elmas	1875	Çiftçi
5218	Bairam	İsa Oğlu	Sulüman	1864	Çiftçi
5219	Besin	İsa Oğlu	Sulüman	1889	Çiftçi
5220	Bairam	Memet Zade	Zaheh	1878	Çiftçi
5221	Mustafa	Memet Zade	Omer	1869	Çiftçi
5222	Mustafa	Kerim Oğlu	Memet Ali	1866	Çiftçi
5223	Bairam	Kerim Oğlu	Yasar	1889	Çiftçi
5224	Mumin	Mustafa Oğlu	Yasar	1871	Çiftçi
5225	Moarem	Mustafa Oğlu	Bitula	1870	Çiftçi
5226	Memet	Athigganos***	Yasar	1864	işçi
5227	Memet	Memet Zade	Saditin	1875	Çiftçi
5228	Necip	İsa Oğlu	Usein	1869	Çiftçi
5229	Usein	Temur zade	Musa	1878	Çiftçi
5230	Omer	İsa Oğlu	Alisa	1891	Çiftçi
5231	Osman	İsa Oğlu	Rutem	1863	Çiftçi
5232	Usein	Kaye Oğlu	Ali	1872	Çiftçi
5233	Omer	Mustafa Oğlu	Sali	1891	Çiftçi
5234	Usein	Athigganos***	Memet	1891	işçi
5235	Omer	Memet Zade	Mustafa	1892	İşçi
5236	Rıfat	İsa Oğlu	Kadir	1889	İşçi
5237	Rustem	Memet Zade	Mustafa	1890	Çiftçi
5238	Ramazan	Mustafa Oğlu	Yasar	1889	Çiftçi
5239	Recep	Temur zade	Hıdır	1892	Çiftçi
5240	Semsedin	Temur zade	Halil	1880	Çiftçi
5241	Seli	İsa Oğlu	İsa	1875	Çiftçi
5242	Sefer	İsa Oğlu	Musa	1876	Çiftçi
5243	Sakir	İbraim Hocaoğlu	Terup	1872	Çiftçi
5244	Zefer	Memet Zade	Uzeir	1875	Çiftçi
5245	Sali	Mustafa	Yusuf	1858	Çiftçi
5246	Sali	Keya Oğlu	Tait	1889	Çiftçi
5247	Tafil	Temur zade	Abib	1885	Çiftçi
5248	Temursa	Temur zade	Halim	1879	Çiftçi
5249	Talip	Keya Oğlu	Ali	1864	Çiftçi
5250	Temurli	Keya Oğlu	Ahmet	1891	Çiftçi
5251	Fiza	Temur zade	Ali	1877	Çiftçi
5252	Kadir	Temur zade	Temursa	1859	Çiftçi
5253	Salim	Temur zade	Temursa	1852	Çiftçi
5254	Hasan	Temur zade	Halil	1873	Çiftçi

SAKIZ ADASI SAKİNLERİ -8-

Selam

Bu akşam yayınlayacağım tasfiye talepnamesi;  12.12.1925 tarihli  Sakız livası Torloto mahallesinden gelip, İzmir ili Orhaniye mahallesinde iskan edilen Osman kızı Zihniye'ye ait

                                                                                                                                                                                   Sevgilerimle

DRAMA'DAN BİR MÜBADELE HİKAYESİ......

Selam
Nazan hanım dik duruşlu tam bir Rumeli kadını...aile hikayesini yazmasını istediğimde Olmaz! yazamam dedi. Sabırla bekledim ve yeğeninin hatırına yazdı sonunda.....teşekkürler Nazan hanımcım...sizi seviyorum.

"Biz Padişah Bedduası aldık evladım derdi nenem,Bulgar gitti Yunan geldi, Yunan gitti Alman geldi , halı gibi çiğnendik" derdi. Rumeliden gönderilen Hareket ordusu tarafından tahtından indirilen Sultan ikinci Abdülhamit Selaniğe sürgüne giderken Drama halkı tren istasyonuna dökülerek teneke çalmış ,bundan çok müteessir olan sultan “İnşallah sürünürsünüz !” diye beddua etmiş. Hikaye böyle......

 Hareket Ordusu’da nenem Naciye hanımın iki ağabeyi de var. İsmail ve Ali İhsan ağabeyleri İstanbul dönüşü küçük kız kardeşlerine bir oyuncak bebek getirmişler. Üç yıla kalmadan patlayan Balkan savaşında o iki ağabey Arnavutlar tarafından şehit edilmiş. İki kardeşin acı haberi bir bayram gününde gelmiş. Anneleri kederinden kırk gün yememiş içmemiş ama şişmanlamış , halk arasında buna gam eti denir. Şehitlerin babası olan dedemiz delikanlı oğulları cepheye giderken “ölmek var , dönmek yok oğlum !” dediği için kaçmayıp şehit olmuşlar.

 Bulgar; Drama varoşlarına dayandığında, yaşlı baba bile eline tüfek alıp savunmaya gitmiş , altı saat süreyle. Bakmışlar olacak gibi değil çoluk çocuğu alıp daha emniyetli olduğunu düşündükleri bir köye kaçmışlar , bir eşeğin ( veya katırın) bir küfesine nenem bir küfesine küçük ağabeyi bindirilmiş Dedemiz Ahmet ağa hayırseverliği ile bilinen bir adam olduğu için Bulgarların elinden kurtulmuşlar . Mübadil torunu hemşerilerden bir arkadaşım, Bulgarların, babasının dört amcasını bahçede gül ağaçlarını altında boğazladığını anlatmıştı. Benzer hikâyeler çoktur.

 Bir süre sonra köylerden şehre geri dönüş başlamış, geldiklerinde yol üzerinde olan üst katı havuzlu evlerini Bulgarlar tarafından talan edilmiş , adeta çırılçıplak bırakılmış halde bulmuşlar. Birleşmiş milletlerden yardım gelene kadar, kırk gün tuzsuz kaçamak yemek zorunda kalmışlar, bu yemek mısır unundan yapılan bir Rumeli yemeğidir, ama bizim evde hiç pişirilmemiştir. Herhalde o acı günleri hatırlamamak için olsa gerek.... Dramada açlık var, çingene nüfus hep açlıktan ölmüş Bu savaşlarda inanılması güç  hümanizma hikayeleri vardır,Bir gün bir Bulgar Subayı eve gelmiş, Sofyaya gideceğim , giderken anneme baklava götürmek istiyorum bana iki tepsi baklava yapın demiş ve un,şeker,yağ bırakıp gitmiş. Akrabamızdan hacı nine adlı bir baklava ustası yaşlı hanım çağırılmış ve Bulgar subayın istediği iki tepsi kendine teslim edilmiş, subay bu tepsinin biri de sizin diyerek çıkıp gitmiş. Bulgar işgali 11 ay sürmüş, sonrası İkinci Balkan savaşına denk geliyor , Yunanlılar Bulgarları kovmuş , . “Karatabanlı Bulgar “ derdi nenem , kaçarken ağaçları bile söktü öyle kaçtı ! Yunanlı gelince bizimkiler evlerine kapanmış , Yunan Subayları sokak sokak gezip, “ Çıkın kardeşlerim , biz insansız bahçeyi ne yapalım ? “ diyerek halkı ikna etmeye çalışmışlar. Yavaş yavaş insanlar dışarı çıkmaya işlerine koyulmaya başlamış. Drama halkının büyük çoğunluğu Türk, Bulgar ve Ulahlardan oluşmuş.Ulahlar, Romanya ile kereste ticareti yaparmış, Yunan azınlık çok az, bir tek Rum mahallesi var( Ulahlar bazı belgesellerde göçebe çobanlar olarak tanıtılıyor ama pek öyle değil.Manastırda o zaman zengin bir Ulah nüfusu var. Yunanistan şimdilerde Ulahları ya öldürerek ya kaçırtarak bitirmiş) Köylerde Müslüman Pomaklar ve sanıyorum bir de Türkçe konuşan Rumlar var, 

Resmi tarih kitaplarının yazamadığı muhtemelen sansür etmekte fayda gördüğü şöyle bir durum daha var.Bir süre sonra Yunan askeri de çekip gitmiş bir sebeble.....ailenin en küçük oğlu çocuk yaşta olmasına rağmen askere alınmış.Askere alan kim?  Osmanlı ordursu.....Yani biz Birinci Dünya Savaşında resmen oradayız ve orduya asker veriyoruz. Sözde müttefik Almanların askeri de bir süre Drama'da bulunmuş, Varvara çayında yüzerlermiş. Annanem bir mahallenin delikanlısını "Çanakkale yedi" derdi.Kızlar genç nüfusun kırılmasından dolayı Rumeli geleneğinde hiç olmadığı şekilde yaşlı dul erkeklerle evlendirilmeye başlanmış.

Küçük abi bir süre sonra askerden hastalanarak gelmiş.Babası Ahmet ağa bedel vermiş.Hastalık verem..... Rumeli'de o zaman hayli yaygın, savaştan sağ dönen gençleri de verem alıp götürmüş.

Bir süre sonra büyük dede Ahmet ağa'da ölmüş. Evladlarımı Türk toprağına bir çıkarabilsem diye diye....Biraz iyileşen küçük oğul evlendirilmiş, bir oğlu olmuş ama nafile.....sonunda o da hastalığa teslim olmuş. Arkadan bebekte ölmüş yaslı gelin baba evine geri dönmüş. Bu gelin hanım yıllar sonra İzmir'e, yanında genç bir subayla Samsun'dan çıkıp gelmiş. İkinci eşinden olan oğlu ile onlarda Samsun'a yerleştirilmiş.

Atilla İlhan "Daha Rumeli'nin hikayesi yazılmadı" demişti. O romanlar yazılmalı, şimdilik yazılanlar giden Rumlara ah-u-vah eden romanlar sadece..."Gelenlerin dramını anlatan yok, gidenlere ise; neredeyse Kerbela ağıtları yakılacak" demişti genç tarihçi Osman Karatay.........Bunları yazıyorum ama bir yandan da gözlerimi siliyorum....Bana yazsana diyen yeğenimin hatırı için.......

Büyük dede öldüğü sırada Yunanlılar tekrar gelmiş.Bu dönem anlaşılan Mondros Mütarekesinden sonraki dönem olmalı......

Derken Yunan Hükümeti evlere Türkiye'den gelen Rumları yerleştirmeye başlamış. Bizim eve de Çorlu'dan ya da Çatalca'dan  şimdi tam hatırlayamıyorum bir aile yerleştirilmiş.Bir anne iki kızı ve damadı....Bu arada annane tekrar evlendirilmiş.Tesadüf bu ya...damat beyde verem hastasıymış ve Nazan hanım'ın dayısının doğumundan 13 gün sonra vefat etmiş.Bebeğin doğum tarihi İzmir alındıktan 6 ay sonrasıymış. (Eski usulde tarih düşme) Evde ki davetsiz misafirlerin damadı Niko acıdan sütü kesilen Naciye nene için kapı kapı dolaşıp süt aramış. Niko; Amerika'da büyümüş çok efendi bir Yunanlıymış. Hanımı Kiryakisa'da öyle.....Bizim Naciye nene ile çok iyi anlaşmışlar.Bu 1,5 yıllık ortak hayatta aile hem Türkçe hem de Yunanca konuşarak anlaşmış. Gelelim diğer küçük kıza.....tam bir edepsiz...Naciye nenenin dizdiği tütünleri çalıp,satmış.Düşünün bir yetim oğlancık ile anasının bir yıllık geçim parasını......Naciye nene gidip kızı Yunan Komutana şikayet etmiş ama ne olmuş? Sormak aklımıza bile gelmemiş :) O yıllarda çocuk ya da genç olduğumuz için masal gibi dinlenlerdik anlatılanları..Şimdi bütün mübadil torunları hepimiz pişmanız. Evin küçük kızının hakaretleri de ayrıdır. O sırada Anadolu'da savaş sürmektedir. Yunan basına sansür uygulamakta, haber alınamamaktadır. Evin küçük kızı Naciye neneyi sürekli taciz etmektedir: "Kör Kemal'i yakaladık,kör Kemal'i getiriyorlar"Naciye nene her gün bir haber alabilir umuduyla tren istasyonuna gelir, gelenlere bakar canı sıkkın geri dönermiş."Bugün de gelmedi bizi kurtarmaya" diye düşünen ailenin her gün yürekleri ağızlarına gelmekteymiş. Derken! Trenler Kemal'i değil ama vagonlar dolusu yaralı Yunan askerlerini taşımaya başlayınca bizimkiler bozgun olduğunu anlamış.

Zaten Drama'da direniş vardır. Yunan her akşam iftar vakti insanları kurşuna dizmektedir. Sonradan Akhisar'a iskân edilen elbiseci ( hazır giyimci) Hüseyinler ailesi bu direnişin içinde olanlardır. Nenemin bana anlattıkları yıllar sonra okuduğum komitacı Yüzbaşı Fuat Balkan'ın hatıraları ile çok uyuşmaktadır. "Fuat Balkan'ın anıları" ikinci defa basılmıştır.İsteyen kitapçılarda bulabilir.

Nenem Yunana "yaygaracı kafir" derdi."yaygaracı kafirler korkaktır!"Geceleri sabahlara kadar kralcılarla, Venizeloscuların sokak kavgaları yaptıklarını anlatırdı. Zito Konstantino! Zito Venizelos! yaygaraları ile.......

Mübadele haberleri gelince evdeki davetsiz misafirlerin küçük kızı hakaretlerin dozunu iyice arttırmıştır."Siz Türkiye'ye gidince aç kalacaksınız, orada o....k yapacaksınız"şeklinde çirkin konuşmalar, kızın annesini çok üzmektedir.Türkçe olarak neneme "Allah hayır versin bu kıza" demektedir.

Neticede mübadele olmuş bizim üç kişilik aile gemi ile İzmir'e gelmiş. (Hangi vapurla,nereden binmişler? hiç bilmiyoruz.) Sanırım Urla'da karantina da beklemişler.Herkes yavaş yavaş dağılmış,bizimkiler sona kalmış.Kendilerine teklif edilen yerlere korkudan gidememişler, İzmir'in Bayraklı'sını  çok uzak bir yer sanmışlar.Başlarında erkek yoktur, en sonunda İzmir'in Alsancak (eski adı Punta) semtinde bahçesiz, 1,5 katlı sakız biçimi metruk bir Rum evine yerleşmişler. Drama'da Rum mahallesinden geçerken "bahçesiz ev nasıl olur?" diye alay ederken, havuzlu Türk konağından bahçesiz Rum evine tıkılan, yerli-köklü tütün çiftçisi bir Dramalı aile ve hayatta kalanları, genç bir anne, yaşlı anası ve 1,5 yaşında yetim bir oğlancık....Nasıl? Sultan Abdülhamit'in bedduası tutmuş mu? Herşeyden önce ağır bir statü kaybı...Çünkü koskoca Ağa kızı Naciye hanım -hazıra hazine dayanmaz hesabı- bir müddet sonra mahalledeki diğer hemşehri kızları ve gelinleri gibi incir işletmesine çuval dikim işçisi olarak girip çalışmaya başlamış.

 Balkan Savaşı öncesi Aydın'a göçmüş,Yunan işgalinde eniştesi yerli Rumlar tarafından katledilince Demirci Efe çetesine katılıp savaşmış hemşerilerden dedemle evleninceye kadar İncir İşletmesinde işçi olarak çalışmayı sürdürmüş.Birçok mübadil aile de aynı şekilde malının karşılığını alamayarak , aynı kaderi paylaşmıştır.Dedemin hayatı ise ayrı ibretlik hikayedir.Harekat Ordusunun Drama'dan kalkan kolu büyük dedemizin konağında toplanmış.Kur'an ve tabanca üzerine yemin edilmiş (Tam bir ittihatçı ritüeli olduğu aşikar.). Dede gönüllülere masraflara katılmak için bir çekmece dolusu altın vermiş.Dedem İzmir'in kurtuluşunda bir Rum'u öldürmüş.Adam"Yapma vire Sami bütün altınlarım senin olsun!" diye yalvarıyormuş.Sami neler gördüyse artık bu işi yapmış,ölmeden bir hafta öncede kendisine nasıl bir yük olduysa durmadan bu olayı sayıklamış.Aslında kimseye kıyacak biri değil,hayırseverliğiyle tanınmış bir ağa çocuğu,içki de içmiş ama her Ramazan Ayında fahri müezzinlik yapmış bir gönül Müslümanı.....Rumeli ağalığı da şimdiki güneydoğu ağalığından çok farklı.

SAKIZ ADASI SAKİNLERİ -7-

Günaydın

gururlu insanlar

Fotoğraflara baktığın zaman gördüğün nedir diye sorsanız...gurur derim..Başı dimdik, boyun eğmeyen, gururlu, aç kalsa da kimseye müdana etmeyen ve vatanını çok seven Türk insanları diye eklerim...  

Bugün tarihin tozlu sayfalarından bize seslenen Sakız livasından gelip, İzmir ili Bayraklı Mahallesinde iskan edilen Süleyman oğlu Ahmet Saffet.....

21.07.1925 tarihli tasfiye talepnamesinin numarası 130-16-13-2/35-257-9

                                                                                                         Sevgilerimle