HARAVGİ-CUMA KÖY

Herkese selam

Yunanistan köy gezilerimiz yazı dizime devam ediyorum.Bugün sizlere Cuma Köyü anlatmaya çalışacağım. Köyümüz açık kömür havzası içinde yer aldığından dolayı giriş yasaktı ama Dayımın ve Dimitris'in yoğun çabaları ile eskort eşliğinde gezmemize izin verildi.

Cuma köy Anneanne ve Babaannemin köyü 

Açık kömür havzası içinde yer aldığından dolayı terk edilmiş...bizimkiler buradan ayrıldığında annanem 13 babaannem 15 yaşındaymış...Yani her şeyi çok net hatırlıyorlardır ama soran olmuş mu????Yokkkkkk

İSYANNNNNNNN

 Bizimkiler burada yaşadıkları dönemde Sarıgöl'den bahsederlermiş o kadar bereketliymiş ki toprakları kendi deyimleri ile kol ka mısırlar yetişirmiş tarlalarda....Şimdi o Sarı göl boşaltılarak açık bir kömür havzası haline getirilmiş.

5.kuşak mübadil Hira Melis Eski Camii, yeni Kiliseyi incelerken...
Bu geziye çocukları çok zor ikna ettim.Son dakikaya kadar direndiler ama şimdi de anlata anlata bitiremiyorlar. Hatta Hira Melis geçen hafta Tarih dersinde mübadeleyi anlatmış ve öğretmeni ile birlikte Selanik türküsünü söylemiş.
Çok okuyan mı bilir? Çok gezen mi?

 Ananemin bazı bazı bahsettiği, bizim orası mı burası mı diye tahmin yürütmeye çalıştığımız  evinin önünde Annem ve Dayım

 Her yer kömür

 Birde su kuyusu varmış orada...Mübadele emri çıkınca yanınıza hiçbir şey almayın terkedin denmiş.Bizimkilerde korkularından altınları su kuyusunun içine saklamışlar.Rahmetli annanem   yıllarca beni köyüme götürün altınları bulurum derdi.Kısmet olmadı götüremedik..:( 

Bak şimdi aklıma  bir kurt  düştü..Su kuyusunu bulduk...Baksaydık ya içine....

Belki bulurduk hohoyyyyy :) 

 Devasa bir kömür havzası, devasa modern iş makinaları....Ömrümde ilk defa açık kömür havzası gördüm.Gördüğümüz çalışan tek tük...Onlarda makinaların başında kontrolü sağlıyor. İnsan gücü ile değil, makine gücü ile çalışan bir yapı oluşturmuşlar. İnsan kıymetli onlarda, bizde ise Allaha emanet ....

Soma'da bir yudum nefes alamadan ölen vatandaşlarımız hakkınız çok bizde... 

Bir şeyler yapamadığımız için bizi affedin..

Aşağıda gördükleriniz Devlet Arşivlerinden çıkarttığım Muhacir Kayıt Örnekleri

Yukarıdaki belge annanemin babası İzzet Dede'nin kaydı...

Gördüğünüz gibi yaşları,kaç kardeş oldukları,hangi tarihte nereden geldikleri,nereye indirildikleri,nereye iskan edildikleri,kaç kişi geldikleri bizim bilmediğimiz her şey kayıtlı

Bunlar belge değil ,benim için mücevher....

 Yukarıda ki Muhacir Kaydı da Babannemin babası Rüstem Dedeye ait. Babannem 15 yaşındaymış.İki aile de Çorum Sungurlu'nun Çarşıdere köyüne yerleştirilmişler.Mübadiller geldikten sonra jest olsun diye herhalde köyün adını Çarşıcuma olarak değiştirmişler.

Ne sevimli......

Gösterdikleri çabadan dolayı Dayım Bayram GÜRKAN'a ve Dimitris DAĞİOĞLU'na, gösterdikleri  sabırdan dolayı da grup arkadaşlarımıza buradan çokkk teşekkür ediyorum.İyi ki varsınız...... 

Gökkuşağı uğurladı bizi...Hoşçakal Cuma köy... Hoşçakal Haravgi...

                                                                                    SEVGİLER

BEN MÜBADİL TORUNUYUM -2-

   

     

Tüm hikaye internette aylak aylak gezerken  mübadillere ait  Tasfiye Talepnamelerinin Türkçe'ye çevrilerek  Devlet Arşivlerinin internet sayfasına konmuş olmasını görmemle başladı..Bizimkilerin nereden geldikleri nasıl geldikleri kaç kişi geldikleri konusunda elimizde hiçbir belge yoktu.Sadece annanemin dayıma, anneme anlattığı birkaç birşey...

    Birkaç gün sonra internetten aldığım tasfiye talepnameleri numaraları ile (annanem-dedem,babannem-büyükbabam....bizde herkes mübadillll)  birlikte kendimi Devlet Arşivlerinin önünde buldum. Acaba ne ile karşılaşacaktım?

    Görevliye ne istediğimi anlattım beni büyük bir salona aldılar.Elimdeki belgelere baktılar..Biraz oturun biz bunları arşivden getirtelim dediler.Beklemeye başladım..Yaklaşık 45 dk.sonra çağırdılar. Ellerinde pelur kağıda yazılmış Osmanlıca A3 kağıt boyutunda orjinal belgeleri tutuyorlardı...elleriniz terli değilse elinize alabilirsiniz dediler. Orjinal belgeleri bana verdiklerinde dilini bilmediğim belgelere bakarken gözlerim dolu dolu oldu, titremeye başladım..Sanki o an hepsi yanımdaydı..  Allahım sana binlerce  şükürler olsun bu duygu selini bana yaşattığın için...o gün orjinal belgelerin fotokopilerini cüzi bir ücret karşılığında aldım.Tercüme edilmesi için tercümana verdim 10 gün sonra hepsinin Türkçe tercümesi elimdeydi. Belgelerin özünde neler neler vardı.Nereden kaç kişi geldikleri, bıraktıkları malların dökümü (ağaçlar,hayvanlar,ambarlardaki hububatın ne kadar olduğu,tarım araçları v.s),tarlalarının nerelerde olduğu, evlerinin özellikleri, lakapları daha neler neler..

  Neyse daha fazla uzatmayayım...İstanbul yaşayan kuzeniminin araştırmaları sonucunda bulduğu Lozan Mübadilleri Vakfının yardımları ile tüm akrabalarımız ile birlikte Ata topraklarını ziyaret ettik.

  

           

    

      

BEN MÜBADİL TORUNUYUM

              

Annanecim,Dedecim.. 

 Anlatmaya çalıştınız  anlatmanıza izin vermedik. Masal gibi geldi anlatmaya çalıştıklarınız, önemsemedik...

Hadi biz  torunlarınız haylazlık peşindeydik... peki çocuklarınız... Yıllarca biz Selanikliyiz,  Atalarımız Selanik'ten gelmiş  demek bizim için gurur kaynağı idi. Hala da öyle... 

30 lu yaşların sonuna geldiğimde benim atalarım nereden geldiler diye bir soru takıldı aklıma...Sonra da devamı..Aile büyüklerine bir şeyler hatırlatmaya çalışmak, bir mektup ya da fotoğrafın peşine düşmek...

     Çok uğraştık ama sonunda çocuklarını sizlerin doğduğu, çocukluğunuzu, gençliğinizi geçirdiğiniz o topraklara götürdük.

Ait olma duygusunu ilk kez bu kadar yoğun yaşadım."Toprak çekiyor" deyiminin karşılığı bu olmalı.....

                                                                    Sevgilerimle