RAMAZAN etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
RAMAZAN etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

15 Temmuz 2015 Çarşamba

NAİL DEDEMLE BİRLİKTE RAMAZAN BAYRAMI MESAJIMIZ....


Benim çocukluğumda Ramazan yine yaza gelmişti. Ramazan ayının özelliği, sahurda; akşamdan yoğurulan ve  mayalanmaya bırakılan hamurundan pişi yapılır,  üşenilmez pişiler kızartılırdı. Bir gün pişi, bir gün soğan, ertesi gün kabak böreği, ertesi gün ekmek balığı, tereyağı, yumurta....yanında mutlaka taze toplanmış biber,domates, maydanoz, nane, tarhana çorbası....  dört dörtlük sofralarda sahur ve iftar yemekleri yenirdi hep beraber...Oruç tutsanız da, tutmasanız da mutlaka herkes sahura kalkar, niyetlenenler ertesi gün oruca devam eder, niyetlenmeyenler oruç tutmazdı. Çocuklar öğlene kadar tekne orucu tutardı. Ben uykudan gözümü açamazken, herkes cin gibi kadınlı-erkekli oradan oraya koşturup,masayı hazırlamaya çalışırlardı. Evde tam bir demokrasi ve iş bölümü vardı. Babaannem ve Dedemle aynı evi paylaşırdık. Fakat aile büyüklerimiz bile, köşelerinde oturmaz kalkar, bir işin ucundan mutlaka tutarlardı. Nihayetinde sahur sofrasına geçildiğinde çocuklar hariç; tüm yetişkinler, günlük kıyafetleri ile masaya otururlardı. Asla sofraya pijamalarla oturulmazdı. Bu durum mübadil Atalarım tarafından  "sofraya saygısızlık" olarak nitelendirilirdi. Hele Rahmetli Nail dedem, gömleğini giyer, kravatını takar öyle otururdu sofraya....Çokk yaşlandığında, küçük küçük adımlarla yürümeye başladığında bile, pantolonunu giyemese de; gömlek ve kravat ile sahur sofrasına oturmayı hiç bırakmadı.Hala hayallerimde altında Sümerbank çizgili pijaması, üzerinde gömlek ve kravatı ile hatırlarım. Abimler takılırlardı dedeme bazen...- ee dede şimdi hiç oldu mu! nerde kaldı sofraya saygı? Altında pijama, üstünde gömlek-kravat derlerdi de hiçç istifini bozmaz oğlum masaya gözüken taraf derli toplu derdi  boş ver sen masanın altında kalan tarafı...:)))) nur içinde yatsın... 
Ananem anlatırdı....Mübadiller için  bayram temizliği  yapmak kireçten badana yapmak anlamına gelirmiş o zamanlar... her yer elden geçermiş..Evin içi-dışı her yeri boyanır miss gibi bembeyaz olurmuş.Toprak ev değilmiş ki bizimkilerin evleri, kümeslerinin bile kiremitli çatıları varmış..Ne yazık ki yağmur yağınca başlarına yıkılan toprak evleri burada görmüşler.  

Benim çocukluğumda bayram şekeri yerine her gelene sofra açılır, yemek verilirdi. Öyle şekerle misafir mi ağırlanırdı? çok ayıptı çokkk..Yemek ısrarı zaten o ayrı bir mesele yani...Israr karşısında yememen söz konusu olamazdı.Tok olsan da 1-2 lokma bir şeyler yiyeceksin.Yoksa ev sahibine karşı büyük saygısızlık işlersin. Kahvenin yanında verilen nane ya da gül likörleri vardı. Minik minik incecik cam bardaklarda sunulan yeşil, pembe.... mutfakta gizli gizli tadına baktığım, gözlerimi yuvalarından çıkaran, boğazımı yakıp geçen.... :)))) Mendiller vardı...Kenarları işlemeli...İçine para koyup çocukların ellerine tutuşturulan....Yatağımın başucuna bayram ayakkabılarımı koyarak uyuduğum günler ne güzeldi. Her Ramazan bayramı annem yalvarırdı zavallıcık....Kızım, arkadaşlarınla  komşulara git, hem bayramlarını kutla,hem de şeker topla diye...Bin bir naz-niyazla çıkar sonra da akşama kadar dönmek bilmezdim. Herkesin evinde zaman geçirip yer, içer şeker komasına girmeden de geri dönerdim. Bizim kızı kestiler mi? tecavüz ettiler mi? diye annemde, "şimdiki anneler" gibi hiçç endişelenmezdi. Dönüp dolaşıp sağ salim geleceğimi bilirdi. Şimdi nerdeeee şeker toplamaya çıkan çocuklar, ölü çocuklar olarak annelerine geri dönüyor. 
Ne kadar güzel değerlerimiz var aslında  (-mış demek istemiyorum) değerlerimiz yozlaştırıldı, burun kıvrılmaya, beğenilmemeye, devam ettirenler köylülükle suçlanmaya başlandı. Annenin-babanın elini öpüp, bayramını kutlamak yerine, tatile gitmek matah bir şey sayılmaya başlandı. Tatile herkesin ihtiyacı var. O zaman bayram tatillerine annelerinizi-babalarınızı da götürün..."Dört atanın hakkı birdir der annem..." 3 nesil bir arada...çok eğlenceli olur :))))ee azıcık ta sabretmeyi bileceksiniz artık :)))....herkesin birbirinden öğrenecek o kadar çok şeyi var ki aslında...farkına varılır belki... diye düşünüyorum.
Hepinizi çokkk seviyorum herkese iyi bayramlar 
                                                                    Sevgiler  

27 Haziran 2014 Cuma

KİRAZ

KİRAZ

Hafta sonunda kiraz yemeye  eşimin köyüne gittik. Yeşilçiftlik Afyon'un Sultan dağı ilçesine bağlı, Sultan dağının eteklerinde kurulmuş, Çay depreminde bayağı zarar görmüş, meyve ağaçları ile meşhur yemyeşil bir köy.... 

Eşimin dedesi Yeşilçiftlik'in eski Belediye Başkanı...

Yeşilçiftlik'e  ilk gittiğimde çok şaşırmıştım, köy demeye bin şahit ister.. o ka yani..... Meyvecilikle uğraşıyorlar. Başta kiraz,vişne,kayısı,elma,armut,dut hepsi var...Ayrıca ceviz, ıhlamur ağaçları da var. Yeşilçiftlik ve civar köylerde yetişen kiraz, o kadar kaliteli ki iç piyasaya verilmeden direkt soğutuculu tırlarla başta İngiltere olmak üzere, yurt dışına gönderiliyor.

5 kiloluk koliden dönüşte iş yerime getirdim. Bayıldılar..Kilosuna 9,5 TL verdik ama bu kiraz gibi büyük ve lezzetli değildi diyorlar..
- eeee bu kirazları bi Kraliçe Elizabeth bir de siz yiyorsunuz diyorum. :)


YEŞİLÇİFTLİK KÖYÜ


Aynı ağaçtaki kirazlar (ayrı ağaçların kirazları asla birbirine karıştırılmıyor) toplandıktan sonra yüzük denilen metal bir aparatın içine konuluyor en büyük yüzükten geçen  kiraz 1.kalite kiraz.... hopp  yurt dışı....   

HİRA MELİS

Kiraz güzelimmmmm

Hira Melis köyden hiççç hoşlanmaz. Neymiş efendim börtü böcek varmışşş. Ama 6 ay Ankara'da, 6 ay köyde yaşamayı tercih eden Babaannesini ve Dedesini çok özlediğinden, ayrıca kiraza dayanamadığından her seferinde söylene söylene gelir.


Eşşek tabir edilen merdivenlerle çıkılıyor...Ben sadece iki basamak çıkabiliyorum fazlası beni geriyor....:) 24 yaşından sonra köy görürse insan, ancak bu kadar oluyooo...

Kirazların muhteşemliğini bilen eş, dost, hısım, akraba kiraz zamanını bilir, arabaları ile gelir alır götürürler. Parasını verende var, hediye kabul eden de :)

Kiraz toplatma işi yüksek bir maliyet gerektiriyor. İşçi yevmiyesi, işçilerin yemek parası...İş toplatmakla bitmiyor. Her gün belirli bir miktar kasa dışında aracılar, üreticilere kasa vermiyor. Kasa bulamayan köylünün elinde kalıyor kirazlar... Kirazda nazlı mı nazlı...beklemez ki..O kadar emek, o kadar bakım boşa mı gitsin. Köylü üreticiler, nihayet bu sene  kendilerince çözüm bulmuşlar isteyen hısım akraba eşe dosta kargolamaya başlamışlar...

Hııı bu arada kargo şirketleri nihayet bu bölgeye gelmişte o yüzden...Geçen yıla kadar hala, çocuklarına bile göndermek için otobüs şoförlerine yalvarıp, bir boş  koltuk parası verdikleri taktirde gönderebiliyorlardı. :(


Ben bu köyün 20 yıllık geliniyim.Her sene aynı toplama,kasa bulma, ağaçta kaldı söylemlerini dinliyorum. Üzülüyorum açıkçası..Sadece kiraz için değil aynı şey vişne içinde geçerli...Hem de daha da acıklısı... büyük şehirlerde yaşayanlar reçel yapmak için doğru dürüst vişne bulamazken bulduklarını da, pahalı alırken onlar kilosu 10 kuruşa alıcı bulamıyor.Çöpe döküyor...
Bazen haberlerde seyrederiz ya üretici para etmediği için fındığı yaktı, sütü yola döktü, domateslerle yolu kapattı diye...yaşadıklarına tanığım çok doğru.. yazık yazıkk..

KİRAZ
Neyse....
Toplanan kirazların yaralısı varsa tek tek ayıklanıyor.Karton kiraz kutularına  konuluyor ve kargolanıyor...Şimdilik tamamen acemice yapıyorlar.Bununla ilgili köyün ileri gelenlerinin bir takım fikirleri var..Bir internet sitesi oluşturmaya çalışıyorlar.Fikirleri hayata geçtiğinde size de buradan duyuracağım.

Şimdilik hoşçakalın. Herkese hayırlı ramazanlar diliyorum.

                                                                      Sevgilerimle




BU BİR MÜBADELE HİKAYESİNİN ANLATILDIĞI RADYO HİKAYESİ

KOZANA HATIRALARI......

Selam Mübadil insanların fotoğraflarıyla birlikte bir mübadele hikayesi anlatımı burada....Bakalım kimlerle ortak hikayelerimiz var?...